BozzaNova ถามมาว่า ตอนอยู่สกอตแลนด์ ฟังเพลงใหม่ ๆ ที่ไหน

จริง ๆ เป็นคำถามที่แปลก

ตอนอยู่เมืองไทย เราเองก็ฟังพวกดนตรีจากเกาะนั้นอยู่แล้ว แต่พอไปอยู่โน่นจริง ๆ กลับไม่รู้จะไปหาอะไรฟังที่ไหน ทั้ง ๆ ที่อยู่ในถิ่นเขาแท้ ๆ ตลกไหม

ผมเองก็มีปัญหานะตอนแรก ๆ แต่พอมั่ว ๆ ได้ซักพัก ก็โอเค

Fopp (@wikipedia), Radio 1 (@wikipedia), และตามผับ น่าจะเป็นที่ ๆ ผมได้ฟังอะไร “ใหม่” (คือใหม่สำหรับตัวเราเอง แต่จริง ๆ มันอาจจะเก่าแล้วล่ะ)

Fopp เป็นร้านซีดี/หนัง/หนังสือ ที่ผมชอบแวะไปเรื่อย ๆ เพราะว่าเค้าชอบเอาของเก่า ๆ ดี ๆ มาลดราคา 5 ปอนด์มั่ง 3 ปอนด์มั่ง มันอยู่ในเส้นทางไปร้า่นอาหารไทยที่ทำงานด้วย ก็แวะก่อนเข้าร้าน
Fopp ทั้งสองสาขาในเอดินบะระ อยู่ใกล้ที่ทำงานหมดเลย คือร้านไทยที่ทำงานนี่มีสองสาขา ที่นึงบน Cockburn Street ใน Old Town อีกที่นึงตรง Rose Street, New Town .. Fopp ทั้งสองสาขาก็ตั้งอยู่บนถนนสองแห่งนี้ สบายเลย 😀

จริง ๆ มันมีร้านซีดีดี ๆ อีกเยอะเลยนะในเมือง ใกล้ ๆ มหาลัยก็แยะ แต่ก็ไม่ค่อยได้แวะไปเท่าไหร่ เหมือนมันไม่ได้อยู่ในเส้นทางไง แล้ว Fopp มันก็เดินแล้วสบายใจดีด้วย (HMV หรือ Virgin ก็ใหญ่และเสียงดังเกินไป) ไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่

ซื้อแผ่น Belle & Sebastian เป็นของตัวเองแผ่นแรก (ชุด If You’re Feeling Sinister) น่าจะจากร้านใกล้ ๆ มหาลัย จำชื่อร้านไม่ได้ จำได้แค่ว่าทาสีเหลือง ๆ อยู่บน West Nicholson Street ถนนที่มีผับเยอะ ๆ อาจารย์และนักเรียนชอบแวะไปนั่งแถวนั้นหลังเลิกเรียน ร้านประจำของ “language people” คือร้าน The Blind Poet ร้านเก่า ๆ ไม่ได้แต่งอะไร หน้าตาเหมือนผับอังกฤษทั่วไป (เอ้อ ผับสก็อตทั่วไปสิ) แต่บรรยากาศผู้คนมันดีน่ะ

Radio 1 เป็นสถานีวิทยุที่น่าติดตาม วงดี ๆ เจ๋ง ๆ หลายวง แจ้งเกิดจากที่นี่ – ผมรู้จัก Radio 1 น่าจะเพราะวง The Wedding Present และ Cinerama (ซึ่งรู้จักผ่านคนใน Audiogalaxy อีกที – โปรแกรมแชร์เพลง p2p) สองวงนั้นเค้ามี Radio 1 session แล้วก็รู้จัก John Peel จาก Radio 1 session นี่แหละ ตอนที่ John Peel ตายนั้น เป็นอะไรที่คนแถวนั้นเศร้าจริง ๆ โอเคมันไม่ใช่ทุกคนหรอก แต่อย่างน้อยบรรยากาศของสื่อที่ผมรับ มันก็เป็นอย่างนั้น หนังสือพิมพ์ลงข่าว ลงประวัติของเขา รวมถึง NME และนิตยสารดนตรีอื่น ๆ ไม่ต้องนับเรดิโอวันบ้านของเขา ศิลปินหลายคน (ซึ่งหลาย ๆ คนก็ยอมรับว่าตัวเอง ‘เกิด’ ในวงการได้ ก็เพราะ John Peel session) ออกมา tribute ให้กับเขา – นี่คือตัวอย่างของคนที่เจ๋ง

ผมซื้อแผ่น Stereolab – BBC Radio 1 Sessions จาก Fopp สาขา Rose Street เงินจากทำงานร้านอาหารนั่นแหละ

ส่วนเงินที่เหลือเหรอ ก็เอาไปเข้าผับไง กินเบียร์ คุยกับเพื่อน รู้จักเพลงใหม่ ๆ

ทำงานหาตังค์ เอาไปซื้อหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง กินเบียร์ เที่ยวกับเพื่อน เดินทาง และไปหาตังค์ที่ใหม่

ผ่านไปหลายปี ผมก็เหมือนจะยังทำแบบเดิมอยู่

ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ เพื่อน ๆ ที่เคยทำอะไรอย่างนั้นด้วยกัน มันค่อย ๆ หายไปแล้วน่ะสิ

พอรึยังนะ

BozzaNova ยังถามว่า “ดีเจสยาม มีคนขายดีๆ รู้เรื่องจริงๆ หน่อย แล้วไม่กวนตีน ทำเก๋าจีบสาวบ้างไหม ตอนนี้”

เออ เนอะ แต่ที่โอเคก็มีนะ อย่างน้อยก็คนนึงล่ะ ผมคุยกะเค้าค่อนข้างบ่อย ก็แค่ทัก ๆ กันแหละ คนที่ผอม ๆ หัวฟู ๆ น่ะ เมื่อก่อนมีพี่คนนึงที่เจ๋ง ๆ โอย แต่นานมากแล้ว ไม่รู้หายไปไหนละ หน้าตาประมาณโป้โยคี กับอีกคนนึงใหม่หน่อย ผิวคล้ำ ๆ ออกไปอยู่อีกร้านแล้ว ใต้โรงหนังสยาม ร้านที่ไม่ใช่ร้านตรงข้ามกาโตว์น่ะ — ถ้าอ่านแล้วรู้เรื่องว่าผมหมายถึงใครมั่งก็โคตรเก่งเลยนะเนี่ย ผมมีปัญหากับการจำชื่อคน หรืออธิบายถึงผู้คนน่ะ เครือข่ายสังคมของผม ท่าจะได้แค่ออนไลน์เท่านั้น เผลอ ๆ จะได้ด้วยแค่ นามจอ เท่านั้นด้วย ดูอย่างตัวผมเองประไร บอกชื่อจริงไปทุกคนทำหน้าเหวอ เอานะ สงสัยจะต้องจีบกันออนไลน์ — แต่เธอคนนั้นก็ไม่ออนไลน์มานานเท่าไหร่แล้วล่ะเนี่ย (หัวเราะ)

technorati tags:
music