เสียกรุงครั้งหน้าจะไม่มีเสียงปืนใหญ่ข้างนอกรั้วกำแพงเตือนก่อนด้วยซ้ำไป มารู้อีกทีก็อยู่ใน blog ของอินเทอร์เน็ตแล้ว
— กาแฟดำ
คนไทยเราไม่กลัวโง่ แต่กลัวว่าคนอื่นจะคิดว่าเราโง่ และนี่แหละคือที่มาของความไม่ฉลาดของเราทั้งหลายทั้งปวง
… ไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไรบ้าง
… ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองรู้อะไรบ้าง
วันไหนที่รัฐบาลเผด็จการทหารพม่าถูกโค่น
วันไหนที่รัฐบาลเวียดนามยอมรับว่าเสรีภาพของการแสดงความเห็นของประชาชน เป็นเรื่องสำคัญต่อการสร้างชาติ
และวันไหนที่ทั้งพม่าและเวียดนามก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการให้ภาคประชาชนเข้ามาเป็นส่วนสำคัญของกระบวนการประชาธิปไตย
เมื่อนั้นพลังแห่งความขยัน มุ่งมั่นและเอกภาพ จะผลักดันให้เขาพุ่งพรวดพราดล้ำหน้าเราไปหลายขุมเพราะเราอ้างความเป็นประชาธิปไตยเพียงเพื่อได้อำนาจมาสร้างความร่ำรวยให้กับคนเพียงกลุ่มเดียว
และคนปกครองบ้านเมืองเรานั้น ส่วนใหญ่เป็น “ศรีธนญชัย” ที่เข้าข่าย They think they know but they don’t [k]now what they don’t know. [เขาคิดว่าเขารู้ แต่เขาไม่รู้ว่ามีอะไรที่เขาไม่รู้]
เสียกรุงครั้งหน้าจะไม่มีเสียงปืนใหญ่ข้างนอกรั้วกำแพงเตือนก่อนด้วยซ้ำไป มารู้อีกทีก็อยู่ใน blog ของอินเทอร์เน็ตแล้ว
วันไหนพม่า เวียดนามเข้าสู่ประชาธิปไตย ศรีธนญชัยไทยจะพ่ายแพ้, กาแฟดำ, 20 กรกฎาคม 2549
2 responses to “Blog and Politics”
ไทยกับเวียดนาม น่าจะจับมือกัน ไม่แยกเขาแยกเราเด็กไทยระดับหัวกะทิก็สูสีกับเวียดนาม เด็ก ๆ ทั่วไปก็ใช่ว่าจะดีกว่าเรามั้ง แต่ความขยันในเรื่องที่ควรจะขยันเนี่ย เด็กต่างชาติกินขาดเด็กไทยว่ะ รวมทั้งตูด้วย ไม่ค่อยกล้าถามหรือเสนอความเห็นหรอก เพราะ ภาษาไม่ดีออกเสียงตัว R L และ F V ไม่เก่งอ่ะ ฝึกอยู่ไม่เห็นด้วยกับการล้มรัฐบาลที่ไม่ดี ด้วยการถอนรากถอนโคน ในขณะที่ยังฟอร์มรัฐบาลที่ดีกว่าไม่ได้ (ไม่ได้หมายถึงนายก นะเฟ้ย) ต่อให้ชาติล้มไปแล้ว ถ้ารัฐบาลใหม่ดีก็กู้ได้
หยุ่นเขียนตรงใจจริงๆ