จากที่ถามเอาไว้เมื่อวันก่อน .. พรเพชร เหมือนศรี เป็นใคร ?

พรเพชร เหมือนศรี (ชื่อเดิม: พรพิศ) เป็นหญิงชาวนาจากจังหวัดนครสวรรค์
ผู้ใช้เวลากว่าครึ่งค่อนชีวิต ในการต่อสู้กับอำนาจรัฐและระบบราชการ เพื่อรักษาที่ดิน มรดกชิ้นสุดท้ายที่พ่อกับแม่เธอทิ้งไว้ให้

การต่อสู้เริ่มตั้งแต่สมัยคุณพ่อของเธอ นายพิม เหมือนศรี เมื่อได้รับทราบว่า ที่ดินที่ตนได้ซื้อจากเจ้าของที่ดินเดิม และได้ทำไร่ทำนาจนทางราชการยกให้เป็นไร่ตัวอย่าง ได้ถูกประกาศให้เป็น ที่ดินสงวน หวงห้ามสำหรับเลี้ยงสัตว์
(“เขตสาธารณะเลี้ยงสัตว์ทุ่งเขาพระ”) ซึ่งในการทำรังวัดนั้น ดำเนินการอย่างไม่โปร่งใส และเจ้าหน้าที่มีการบังคับให้ชาวบ้านเซ็นชื่อในเอกสารที่ไม่มีข้อความใด ๆ

จดหมายร้องเรียนฉบับแรก เขียนขึ้นเมื่อวันที่ 14 พ.ค. 2511 โดยนางหนู เหมือนศรี แม่ของพรเพชร

การร้องเรียนได้ผ่านกระบวนการราชการมากมาย จากหน่วยงานหนึ่ง ไปยังอีกหน่วยงานหนึ่ง
ย้อนกลับไปกลับมา เหมือนจะให้ผู้ร้องเรียนท้อถอยเบื่อหน่าย และล้มเลิกไปเอง

กระทรวงมหาดไทย กรมที่ดิน กรมประชาสงเคราะห์ หน่วยงานรับเรื่องราวร้องทุกข์ในสำนักนายกรัฐมนตรี ประธานสภาผู้แทนราษฎร … จนถึง นายกรัฐมนตรี (ถนอม กิตติขจร, เกรียงศักดิ์ ชมะนันท์, เปรม ติณสูลานนท์, ชาติชาย ชุณหะวัณ) … เหล่านี้คือผู้คนและหน่วยงาน ที่พรเพชรและชาวบ้านได้เข้าร้องเรียน อย่างยาวนานต่อเนื่อง … แต่ปัญหาต่าง ๆ ก็ยังไม่ได้รับการแก้ไข

เมื่อวันที่ 12 พ.ค. 2547 พรเพชรส่งจดหมายถึงนายกสภาทนายความ เป็นการส่งเอกสารเพิ่มเติม เพื่อให้ช่วยส่งเรื่องพิพาทกรณีที่ดิน ขึ้นสู่ศาลรัฐธรรมนูญ … เป็นจดหมายร้องเรียนฉบับสุดท้ายของเธอ ก่อนจะถูกลอบทำร้ายจนถึงแก่ชีวิต ในวันที่ 31 พ.ค. 2547

36 ปี

ดูเหนื่อยมั๊ยครับ ?

พ.ศ. 2531 พรเพชรได้รับ รางวัลนักสิทธิมนุษยชนดีเด่น

(พร้อมกับ เสน่ห์ จามริก ประธานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติคนปัจจุบัน — คนเดียวกับที่บอกว่า รัฐประหารครั้งนี้คือทางออก ไม่ละเมิดสิทธิมนุษยชน)

อ้างอิง:

“ไดอารี่ จดหมายร้องเรียน แถลงการณ์ ฯลฯ: แกะรอย ‘ความรู้’ จากเอกสารของ พรเพชร เหมือนศรี หญิงชาวนาจังหวัดนครสวรรค์” โดย ทวีลักษณ์ พลราชม

น.68-89 จุลสาร “หอจดหมายเหตุธรรมศาสตร์” ฉบับที่ 10 (มิ.ย. 2549 – พ.ค. 2550)

tags: rights, human rights, Thailand, bureaucracy