เมื่อวาน อย่างที่ว่า ไปงานสมัชชาสังคมไทยมา
มีวงหนึ่ง จัดโดย พรรคแนวร่วมภาคประชาชน
เค้าคุยกันเรื่อง “สื่อ ศิลปะ และวัฒนธรรม ในโลกใบใหม่”
ชื่อมันน่าสนดี เลยเข้าไปนั่งฟังด้วย อ.มะนาว ก็ไป เข้าไปพร้อมคนจากประชาไทอีกคนชื่อนิ้ว (นิ้วแบบนิ้วมือนิ้วเท้าน่ะ .. นั่นแหละ)
เผอิญช่วงพูดคุย ก็มีโอกาสได้พูดหน่อย (ทุกคนโดนหมด) ผมพูดถึงเรื่องว่า เออ ไอ้ “ความงาม” นี่ว่า ๆ กันเนี่ย มันไม่จำเป็นต้องเป็น “ศิลปะ” ก็ได้นะ ของที่มันมีอยู่โดยไม่ต้องสร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่เนี่ย มันก็งามได้ แล้วผมก็พูดถึงงานชุดนึงในนิทรรศการ Berlin-Tokyo ที่เค้าถ่ายรูปตามท้องถนนมาแสดง จำนวน 80 รูป .. มีแต่รูปฟุตบาท รูปถนนยังซ่อมไม่เสร็จ รูปรถเข็นซูเปอร์มาร์เก็ตจอดอยู่บนถนน ฯลฯ ผมนั่งดูจนครบ เออ มันก็งามนะ
อย่างอันนี้ ผมก็ว่า มันสวยดีน่ะ
ถ่ายที่ถนนสาทร ป้ายรถเมล์ใกล้ ๆ สมาคมไทย-ฝรั่งเศส
คือเห็นว่ามันก็เหลือง ๆ แดง ๆ ดี ชอบ เลยถ่ายเอาไว้
บางคนอาจจะว่านี่มันอะไรวะเนี่ย สวยอะไรตรงไหน
เออ แต่ผมชอบน่ะ รู้สึกดีกะมัน เท่านี้ก็น่าจะ “งาม” พอแล้ว เลยขอถ่ายเก็บไว้หน่อย
นี่อาจจะเป็นโลกใบใหม่ของผมก็ได้ 😛
tags:
photo
3 responses to “my view to the world”
ถ้าได้เรียนกับพี่จี๊ดแล้วล่ะก็ พี่จี๊ดจะเน้นคำว่า "สวยเขา สวยเรา" ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมองอย่างไรฟแต่สิ่งสำคัญมันขึ้นอยู่กับว่า เรา"พอใจ"กับงานของเรารึเปล่าล่ะ ??
ผมพวกใจง่ายนะอะไรที่เป็นระเบียบกลมกลืน ผมก็ชอบอะไรที่เป็นระเบียบกลมกลืนแบบที่ไม่น่าจะกลมกลืนผมก็ชอบอะไรที่โคตรไม่เป็นระเบียบแต่กลมกลืน ผมก็ชอบอะไรที่ไม่เป็นอะไรเลย ผมก็ชอบผมว่าพอใจก็มีพอใจมากพอใจน้อยนะครับ(เช่นเวลาไปเล่นโบว์ลิ่ง โยนตรง ๆ ก็ได้ ได้สัก 6-7 ลูก จริง ๆ ก็พอใจนะ แต่อยากโยนบ้าๆ ลงท่อ (ได้ศูนย์–ไม่พอใจ) แต่บางทีมันฟลุ๊ค สไตร์ค ผมก็พอใจมากกว่ามากนะ อิอิ)
สิ่งจะงาม อยู่กับใจ บอดที่ใจเห็นไปอย่างไรไม่มีวันงาม โลกจะสวยนั้นสวยไปตาม จิตที่งามมองโลกสดใสไปในทางดี … อิอิ เพลงต้นชบากับคนตาบอด ของ เฉลียงวงคุยวันนั้น เรารู้สึกนิดหน่อยกับเวลาที่สิ่งต่างๆ ถูกจัดหมวด แขวนป้าย ตีตราให้เป็นคุณค่าแบบใดแบบหนึ่ง เช่นน้ำเสียงที่พูดกันถึง RS เป็นต้น :pถ้าทลายกรอบต่างๆ ออกไปได้ มุมมองของเราก็จะมองได้กว้างขึ้น เข้าถึงศิลปะใกล้ตัวได้มากขึ้น สร้างโลกใบใหม่ได้ด้วย … เราเอง "นิ้วเท้านั่นแหล่ะ" …