สองสามวันนี้เดินเยอะมาก ไปซะทั่วเมืองเลย มีรุ่นพี่ที่มหาลัยมาหาจากมิวนิค ก็เลยพาเที่ยว ไปที่เดิม ๆ ที่เคยไป กินร้านเดิม ๆ ที่เคยกิน อากาศเมื่อวันศุกร์กับวันนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวแดดออก ประหลาด ๆ แต่อากาศเมื่อวานนี่ดีมาก แดดออกทั้งวัน เริ่มจะถูกเบอร์ลินดูดเข้าให้แล้ว เมื่องานที่ทำมันไม่ได้เป็นอย่างที่คาด ก็คงต้องมาหาความสุขกับบ้านเมืองไปพลาง ๆ ก่อน จะหนีกลับเลย เดี๋ยวก็จะกลายเป็นว่าไม่สู้ แต่จะอยู่ต่อ ตอนนี้ก็รู้สึกห่อเหี่ยว อิสระ ไม่มีอะไรมาเหนี่ยวรั้ง มันก็เป็นสิ่งเดียวกับ ไม่มีอะไรมาค้ำยัน ก็เลือกมาเองอย่างนี้เองนี่นา บ่นได้ แต่จะให้คนมาเห็นใจ มันก็ยังไงอยู่ … “บอกจันทร์ คืนนี้คงเป็นเช่นฉัน เมฆมาบังปิดแสงที่เคยส่องฟ้า” ชอบที่ โจ้ วงพอส เอาเพลงนี้มาร้อง (ดึกแล้ว ชื่อภาษาอังกฤษคือ Blue Moon แต่เป็นคนละเพลงกับบล็อกที่แล้วนะ)