-
Blue Moon
Blue moon, you saw me standing alone Without a dream in my heart Without a love of my own. Blue moon, you knew just what I was there for You heard me saying a prayer for Someone I really could care for. And then there suddenly appeared before me The only one my arms will…
-
Slow is Beautiful
ไปนั่งแป่ว ๆ (แกร่ว ๆ + เปื่อย ๆ) อยู่ร้านหนังสือสองชั่วโมง เดินไปชั้นบนสุด แผนกหนังสือภาษาอังกฤษ หยิบหนังสือสามเล่ม แล้วก็ผลุบหายไปในโซฟา … เบื่อ ๆ design by committee sucks. compromisation often bring us all the “ok” things, with a final outcome that nobody likes it. สามเล่มที่ว่า The Clash of Civilization .. หยิบมางั้น ๆ แหละ ไม่ได้เปิดอ่านด้วยซ้ำ อยากดูปกเฉย ๆ The Economist Business Miscellany .. พลิก ๆ ข้ามไปข้ามมา…
-
Sun Ray 2
มีบล็อกโพสต์ เกี่ยวกับ New Sun Ray 2 & Sun Ray 2FS หน้าตาเหลี่ยม ๆ เท่ดี (ส่วนสี ก็ต้องโทนนี้อยู่แล้ว สีซัน :P) ช่องเสียบ USB มาอยู่ด้านหน้าแล้ว ช่องต่อมอนิเตอร์เป็นแบบ DVI กินไฟแค่ 4 วัตต์ — พีซีทั่วไปที่กินมากกว่า 80 วัตต์ … 4 วัตต์นี่น้อยกว่าหลอดไฟอีกนะ เมื่อก่อนตอนทำงานก็ใช้ Sun Ray ชอบตรงที่ว่ามันใช้ร่วมกับสมาร์ทการ์ด เราไปทำงานที่โต๊ะไหนก็ได้ ทำอยู่โต๊ะนี้ ดึงบัตรออก แล้วไปเสียบอีกโต๊ะ หน้าจอของเราก็ขึ้นมาทันที (สะดวกเวลาจะเดินไปคุยงานกับพี่อีกโต๊ะ) แต่ข้อเสียของมันก็มี คือ ความสะดวกสบายของ Sun Ray นี่มันมาได้ด้วยเพราะมันใช้เซิร์ฟเวอร์ เมื่อไหร่ที่เซิร์ฟเวอร์เจ๊ง ก็ไม่ต้องทำงานกันครับ เดี้ยงหมด 😛 แต่เค้าก็มีระบบรองรับนะ ไม่เคยเห็นมันเดี้ยงซะที คือเค้าใช้เซิร์ฟเวอร์หลาย…
-
moving
assumption communication transformation transportation relocation … things around me are almost either totally virtual or dynamic, come and go … are you real ? not a homesick, but a homelessnesssick. kind of.
-
no name
ฉันชอบเธออย่างที่อยู่ด้านโน้นของสนามมากกว่า หน้าของเธอดูชัดเกินไปเมื่ออยู่ใกล้ และลมหายใจของเธอก็แรงไป อย่าเดินเข้ามาใกล้กว่านี้อีกเลย เพราะฉันยังอยากที่จะชอบเธออยู่
-
Di;s c.on n/ect – ed.
FYI, I had lost my Inernet connection at home since yesterday’s evening. May be forgot to pay the bill .. bah – -” Anyway, it’s not bad at all. At least my room was tidied up last night, hee hee. Internet sucks all your time, you know. … To be very optimistic, if it’s still…
-
there’s no time to do everything
เมื่อวาน กับวันนี้เกือบทั้งวัน หมดไปกับการซื้อ,ติดตั้งฮาร์ดดิสก์ใหม่+ลงโปรแกรม ฮาร์ดดิสก์ที่มากับโน๊ตบุ๊คมันออกอาการพะงาบ ๆ ตั้งแต่วันพุธแล้ว เปิดเครื่องมา บางทีก็จะขึ้น No operating system found. แล้วก็ค้าง บูตไม่ได้ แต่ถ้าปิดเปิดใหม่หลาย ๆ รอบ ก็จะบูตได้ ใช้งานได้ปกติ คาดว่าเป็นเพราะเอามันไปกระแทกบ่อย ทั้งขอบประตู เหล็กกั้นถนน พื้นห้อง ฯลฯ กระเป๋าที่ใช้ ก็ไม่ค่อยจะปกป้องมันซะเท่าไหร่ (ไม่ชอบกระเป๋าโน๊ตบุ๊คส่วนใหญ่เลย ดูมาหลายยี่ห้อละ มันดูเป็นกระเป๋าโน๊ตบุ๊คเกินไปหน่อย มีที่เข้าตา ไปดูมาเมื่อวันก่อน ยี่ห้อ Case Logic ทำดีมาก แต่ก็ดูเป็นกระเป๋าโน๊ตบุ๊คอยู่ดีล่ะ .. หรือจะเอากระเป๋าโลโมมาใส่ดี ? .. เจ๊งอีกชัวร์ – -) สุดท้ายก็เลยต้องเปลี่ยน จริง ๆ ก็อยากเปลี่ยนหลายรอบแล้วแหละ เพราะมันเต็มจนไม่รู้จะเต็มไงแล้ว จะลองโปรแกรมอะไรที ก็ต้องลบโน่นลบนี่ก่อน ไม่งั้นเนื้อที่ไม่พอ แต่ก็ผลัดมาเรื่อย ๆ ไง ขี้เกียจไปเลือกซื้อ…
-
ThaiMung
คุณมีที่ที่เคยไปบ่อย ๆ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปแล้วรึเปล่า ? ผมว่าต้องมีแหละ ทุกคน ลานไทมุง แหล่งชุมนุมของ .. ใครล่ะ ก็ ไทมุง ล่ะมั้ง ผู้คนง่าย ๆ สบาย ๆ รักการอ่าน ชอบการเขียน สังสรรค์กันเป็นชุมชนเล็ก ๆ บนอินเทอร์เน็ต .. เป็นเว็บบอร์ดที่ผมเคยเข้าไปเดินเล่น ยิงตัวอักษร อยู่ประมาณปีหรือสองปีได้ ช่วงที่เพิ่งจบป.ตรี-เริ่มทำงานใหม่ ๆ แม้ว่าจะมีคนสารพัด แต่ดูเหมือนสิ่งนึงที่เกือบทุกคน (ถ้าไม่ทั้งหมด) จะมีร่วม ๆ กันคือ ชอบวงเฉลียง และชื่นชมพี่จิก ประภาส ชลศรานนท์ (คอลัมน์ คุยกับประภาส) ผมยังนึกไม่ออกว่าตอนนั้นหลุดไปอยู่ในเว็บบอร์ดนั้นกับเค้าได้ยังไง แต่ไม่ใช่เพราะเฉลียงหรือพี่จิกแน่ (ผมชอบทั้งสองอย่าง แต่ไม่ใช่สาเหตุที่ผมโผล่เข้าไป) นึกไม่ออกจริง ๆ แม้จะหาเหตุผลไม่ได้ ว่าหลุดไปอยู่ในนั้นได้ยังไง แต่ผมก็มีความสุขดีที่ได้แลกเปลี่ยนคนคิดเห็นอะไรต่าง ๆ บนเว็บนั้น รู้สึกว่าคนที่นั่นคุยรู้เรื่อง — ไม่ใช่ว่าทุกคนคิดเห็นอย่างเดียวกัน แต่ทุกคนพร้อมจะรับฟังความคิดเห็นที่แตกต่าง…
-
บันทึกของนักฟังความเศร้า
เราถามเธอว่าสบายใจขึ้นไหม ได้ร้องไห้ ได้เล่าให้เราฟัง เราซดน้ำบะหมี่ราเม็นเกลี้ยงชาม อร่อยจริงๆ ถ้ามาคนเดียวต้องสั่งอีกชามเป็นแน่ แต่เดี๋ยวเธอจะหาว่าตะกละ อย่าดีกว่า เราเรียกพนักงานมาเก็บตังค์ เธอทำท่าจะจ่าย เรายั้งมือห้ามไว้ คนดื่มแต่น้ำเปล่าเอาแต่ร้องไห้ ไม่ต้องจ่ายหรอก จ่ายแต่เงินค่ารับฟังตามที่ตกลงกันก็พอ ก่อนจากกัน, หลังจากที่เธอจ่ายเงินเราเรียบร้อยแล้ว เรายื่นนามบัตรซึ่งระบุวิธีที่จะติดต่อเราในภายภาคหน้าเอาไว้ เผื่อเธอจะต้องการเราอีกครั้ง นอกจากนามบัตร เรายังมอบผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นให้เธอไว้เป็นที่ระลึก ก่อนแยกตัวออกมา เราบอกเธอว่า อย่ากังวลกับความทุกข์แล้วมันก็จะผ่านไปเอง บันทึกของนักฟังความเศร้า – จักรพันธุ์ ขวัญมงคล @ open center Everybody Hurts – R.E.M.
-
มาทำมั๊ย.. เมืองนอก
( … ) ← ลองใส่คำตอบกันดูหน่อย