5 responses to “Freedom to Watch, the Right to Make”

1. เผอิญเรื่องนี้ผมเห็นด้วยกับ พรบ. ภาพยนต์ วะ…​ คือปัญหาใหญ่ๆก็คือคนทำหนังไทย โดยเฉพาะตลกทำหนังไทยช่วงหลังๆมันอ้างแต่ Freedom แต่ไม่ค่อยจะมี responsibility คือมันจะเอาแต่เสรีภาพแต่ไม่รับผิดชอบ จะให้คนดู โดยเฉพาะพวกเด็กๆที่อาจจะไม่มีวิจารณญาณเท่าพวกท่าน ให้พวกเขาติดคำหยาบ ภาษารุนแรง การแสดงออกทางเพศที่ไร้ขีดกำกัด หรืออย่างไร เดี๋ยวก็เอากัน เดี๋ยวก็ล้อกระเทย ผมว่าหนังไทยตลาดยุคหลังๆนี้เลวร้ายพอๆกับนโยบายประชานิยมของทักษิณ ือมอมเมาประชาชน พอติดแล้วก็ทำให้วัฒนธรรมและการดำเนินชีวิตเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆคือไม่ได้เหมาหมดว่าเป็นอย่างงั้นนะ แต่ตอนนี้มันไม่มีขื่อไม่มีแป จะสร้างหนังก็ไปติดสินบนเจ้าพนักงานที่ดูแล คนสร้างหนังใหม่ๆก็สร้างได้แต่ distribute ไม่ค่อยจะได้ ติดไปหมดเป้าหมายหลักอยู่ที่การจัดให้มี Rating ตามมาตรฐานสากล เท่านั้นเอง ส่วนเรื่อง censor นั้นใช้เฉพาะกับหนังที่ไม่สามารถรับได้ในประเทศไทย ประเด็นอยู่ที่การทำให้กรรมการที่ดูแลมาจากภาคประชาชนและส่วนที่เกี่ยวข้อง ไม่ใช้ให้ตำรวจหรือข้าราชการหัวโบราณไม่กี่คนมาตัดสินเหมือนใน พรบ. อันเก่าที่สำคัญขั้นตอนช่วงนี้คือกำลังจะเข้าสู่กรรมาธิการซึ่งย่อมจะทำให้เนื้อหานั้นเบาลงมากๆ เช่นเดียวกับ พรบ. การกระทำความผิดที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ซึ่งก่อนเข้าไปนั้นก็ให้อำนาจฝ่ายรัฐมหาศาล แต่ออกมากลายเป็นเสือกระดาษอย่างที่เห็น คืออะไรที่ออกจากกฤษฏีกามันก็ต้องให้รัฐเยอะหน่อย พอเข้ากรรมาธิการก็จะอ่อนลงเอง ผมคิดว่าน่าจะไปช่วยทำข้อมูลประกอบการตัดสินใจในชั้นกรรมาธิการ ดีกว่าจะไปคว่่ำมันทั้งอันเหมือนที่พวกนายทุนเจ้าของโรงหนังอยากได้ เพราะพอมี rating ออกมา หนังอย่างคู่แรด ก็จะต้องเข้า rate R ซึ่งคนดูจะน้อยลงทันที ขายได้น้อยลงผ่านโรง ซึ่งจะบีบให้นายทุนมันต้องลงทุนกับหนังที่มีเนื้อหาคุณภาพดีขึ้น ตลกไม่ต้องลามก ไม่ต้องด่ากันแรงๆก็ได้ ไม่ใช่อะไรๆก็งัดเอาความเลวร้ายมาขายแบบตอนนี้ พออยากจะล้ม พรบ. พวกนายทุนก็ซื้อความน่าเชื่อถือของพวกเจ้าบ้าเงิน (จะเอาไปทำหนัง) ให้ไป lobby มันหมดตั้งแต่ สนช. ถึงรัฐมนตี ผมขยะแขยงกับพวกสัตว์นรกพวกนี้มาก และถ้าประเทศไทยไม่มีความเป็นประชาธิปไตยอยู่บ้าง คนอย่างผู้กำกับที่พูดจาอย่างงี้คงทำหนังไม่ได้หรอกครับ คนทั่วไปก็มีเสรีภาพที่จะดูตาม rate ตามความเหมาะสมของอายุ ไม่ใช่ขาวกะดำนะครับคือโลกที่มีความเป็นประชาธิปไตยมากกว่าเรา เช่น อังกฤษ อเมริกัน ยุโรป มันก็มี rating และ censor ทั้งคู่ทั้งนั้นนะครับ คือผมว่า พรบ. ฉบับนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่จะให้เราจากหลายภาคส่วนมาช่วยกันกำกับดูแลหนังไทยให้ไม่บัดซบ แต่ค่อยๆทำให้ดีขึ้นครับ สุนิตย์

   Reply

2. เท่าที่เคยคุย เค้าก็ไม่ได้จะล้มนะแต่อยากให้มีการปรับแก้และสุดท้ายไม่ว่ากฎหมายไหนมันก็เหมือนกันหมดคือ abuse ได้อยู่ดีจึงคิดว่า Free Thai Cinema Movement เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่นอกจากจะกระตุ้นคนทำหนังให้มาร่วมตรวจสอบ (ตั้งแต่ยังไม่ออก พ.ร.บ.) แล้วยังกระตุ้นคนดูให้มาร่วมด้วย

   Reply

3. ดีด้วยจ้า ก็ผมก็คุยกับบางคนในวงนั้นเหมือนกัน เห็นด่า พรบ. ซะแบบว่าไม่เหลืออะไรเลย มีคนทางสายกลางๆหน่อยบ้างก็ดี sunit

   Reply

4. note: เผอิญไปตอบไว้ที่บล็อกสุนิตย์แล้วเพิ่งเห็นอันนี้ ขอก็อปมาแปะซ้ำ—–ผมเห็นด้วยกับสุนิตย์ว่าต้องมีการควบคุมอย่าง จริงจัง (what) แต่วิธี (how) นั้นผมก็เห็นด้วยกับ bact' ว่าควรเป็นการจัดเรตติ้ง ไม่ใช่การตัดทิ้งแต่ผมก็ challenge กลุ่มคนทำหนัง ว่าคุณบอกสักแต่จัดเรต แต่ไม่พูดถึงการควบคุมคนเข้าโรงไปได้อย่างไรกัน (ซึ่งยังไม่เห็นมีใครตอบประเด็นนี้ได้ ใครรู้จักกลุ่มเคลื่อนไหวพวกนี้ ฝากวานไปถาม)

   Reply

5. เรื่องกรองคนเข้าโรงคนหนึ่งในกลุ่ม Free Thai Cinema Movement ผู้ชาย พูดในงานสัมมนาที่นิเทศจุฬาผมจำไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไรตอบว่า เรื่องนี้ก็เหมือนกรองคนเข้าผับ กรองคนซื้อเหล้าบุหรี่เซเว่นซึ่งผมเห็นด้วยผมคิดว่าคนไม่ค่อยพูดถึงเรื่องนี้ เรื่องกรองคนเข้าโรง เพราะว่าคำตอบมันชัดเจนมากอยู่แล้วนอกจากเรื่องในโรงก็เป็นเรื่องหนังในแผ่น ก็น่าจะเหมือนกับการซื้อเหล้าบุหรี่ คือตรวจบัตรตอนซื้อ(แต่ถ้าคิดไปอีก ก็จะมีเรื่อง ฝากคนอื่นซื้อ แต่นั่นมันก็คิดกันไปได้เรื่อย ๆ ไม่จบ)แล้วก็มีเรื่อง หนังที่ฉายทางทีวีซึ่งเค้าก็จะใช้ระบบช่วงเวลา ซึ่งทางทีวีก็กำลังทำอยู่ทั้งหมดนี้จะเห็นว่า มันเป็นระบบที่ต้องช่วยกันทั้งสองฝ่ายถ้าพูดถึงจะดูแลเยาวชนคือฝ่ายทำหนังฝ่ายตรวจหนัง ก็ทำเรตไปส่วนพ่อแม่ก็ต้องร่วมมือด้วย ถ้าอยู่บ้านเดียวกัน หนังเขาก็ฉายตอนดึกแล้ว แล้วลูกจะดูอีก แล้วพ่อแม่ไม่ห้ามหรือห้ามไม่ได้ ก็ไม่รู้ว่าจะให้รัฐไปร้องเพลงกล่อมนอนลูกที่บ้านเลยรึเปล่า – -"

   Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.