-
Sun-day Cafe
เชียงใหม่ฝนตก สาม 14:13 (บ่ายวันอาทิตย์) อยู่ที่ Cafe de Nimman มีงาน “Sunday Cafe” Smirnoff น้ำเมาสีใสเป็นผู้สนับสนุน เครื่องดื่มและขนมฟรี บีนแบ็กเกลื่อนพื้น สีแดงขาว ฝนข้างนอกตก วชิราจะมาเปิดแผ่นที่นี่อีกแล้ว มิกเซอร์ชุดเดียวกับเมื่อคืนเลย ดูไปดูมา เหมือนจะมีแต่คนรู้จักกัน (ซึ่งผมไม่ได้รู้จักกับเค้านะ) ในร้าน คลับคล้ายคลับคลางานที่ขันอาษาเมื่อวาน กันเองดี ฝนดูท่าจะหยุดแล้ว ตก ๆ หยุด ๆ เป็นอย่างนี้ในทุกวันที่อยู่ที่นี่ จนไม่มีประโยชน์ที่จะถามว่า “ฝนตกรึเปล่า?” เพราะชั่วเวลาหันไปดูว่าฝนตกไหม และหันกลับมาตอบ เมื่อคุณหันกลับไปดูฟ้าอีกที มันอาจจะกลายเป็นคนละอย่างกับที่เพิ่งตอบไปก็ได้ เมื่อวานไม่ได้ไปเที่ยวไหน กว่าจะออกจากบ้านก็หกโมงโน่น รอฝน ออกจากบ้านมิเชลตอนเกือบบ่ายโมงได้ พี่อ้อแฟนแกมาส่งที่นิมมาน กินราเม็งไม่หมด ปวดท้องที่กลางชาม ไม่ค่อยได้กินอะไรเยอะ ๆ ก่อนบ่ายสามมานานแล้ว ว่าจะเขียนโปสการ์ด ยังไม่ได้เขียน จะเขียนอย่างไรดี ให้สื่อสารโดยไม่ทำลายความรู้สึกดี ๆ แดง ขาว แดง…
-
Fall on deaf heart
เชียงใหม่ฝนตก สอง 1:49 (คืนวันเสาร์ เช้าวันอาทิตย์) กลับมาถึงบ้านมิเชลแล้ว การมาเชียงใหม่ครั้งนี้ ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายจนเกินไปนัก – เพื่อนบางคนเป็นห่วง ออกจะสนุกเสียด้วยซ้ำ ผมได้พบอีกครั้ง หลังจากลืมไปเสียนาน ว่าเพื่อนนั้นเป็นอะไรที่สำคัญเหลือเกิน และดูเหมือนจะช่วยบรรเทาสารพัดสิ่งให้เราได้ แน่นอน ไม่มีใครแก้ปัญหาอะไรให้เราได้ แต่เพียงเมื่อมีความรู้สึกว่า มีใครรับฟังเรา และพยายามจะเข้าใจเรา เท่านั้นมันก็เป็นกำลังใจอย่างมากแล้ว สำหรับเราที่จะผ่านปัญหาต่าง ๆ ด้วยตัวเราเองต่อไป อันที่จริงแล้ว ผมรู้ในข้อสำคัญนี้มานานแล้ว เหมือนที่ใคร ๆ ต่างก็รู้ – เพื่อน หากแต่บางชั่วยามที่เผลอไผล ใจมันก็หวังจะเปลี่ยนเพื่อนที่ใกล้ชิดให้กลายเป็นอื่นไปเสีย ซึ่งก็ได้พบแล้วว่า มันไม่ใช่เรื่องที่เข้าท่าเท่าใดนัก วันนี้ที่ร้านขันอาษา ใกล้ประตูช้างเผือก เมี๊ยะ รุ่นน้องที่มหาลัย มาเที่ยวด้วยกันเป็นเพื่อน เธอมาจากลำปาง วันรุ่งขึ้นจะมาทำฟันพอดี วชิราบรรเลงแผ่น ผู้คนมากมายยิ้นแย้มโอภาปราศัยเป็นมิตร เราเอาความสุขมาแบ่งปันกันที่นี่ ก่อนหน้านี้ หลังจากนี้ ใครบางคนอาจมีทุกข์ปัญหา วาระที่ต้องขบคิดกังวล แต่ในช่วงสามสี่ชั่วโมงที่เราใช้จ่ายด้วยกัน แบบหมู่คณะ ดูเหมือนมันจะฟื้นฟูพลังงานบางอย่างในตัวเราคืนมา เสียงดนตรีที่พอใจ และบรรยากาศความสนุก ผมเต้นและกระโดด…
-
bact’ is a friend in/of Chiang Mai
เชียงใหม่ฝนตก หนึ่ง 21:19 (คืนวันเสาร์) ขณะที่พิมพ์โพสต์ชิ้นนี้ ผมนั่งอยู่หน้าร้าน “ขันอาษา” ร้านเต็ม ไม่มีที่นั่ง ไม่รู้จะยืนตรงไหน กลัวบังเขา ดูเกะกะ เลยหาที่นั่งนอกร้าน บ้านข้าง ๆ เขาปิดแล้ว และเปิดโน๊ตบุ๊ค – บ้า don’t leave me high, don’t leave me dry วันนี้ วชิรา มาเปิดเพลงที่ร้านนี้ กิจกรรมหนึ่งเดือนหนึ่งครั้ง “ทะลุหูขวา” Fall on Deaf Ears ผู้คนคึกคัก นัดรุ่นน้องไว้ คนหนึ่งท่าจะไม่มาแล้ว อีกคนหนึ่งกำลังจะมา มาคราวนี้ เป็นเชียงใหม่อีกแบบ ที่ผมควรจะรู้จักไว้ ขี่มอไซค์รอบเมือง ดูนั่นดูนี่ เข้าตรอกซอกซอย มีความสุขกับตัวเอง พบสถานที่ใหม่ ผู้คนใหม่ อะไร ๆ ก็ใหม่ไปหมด — เชียง-ใหม่ มาก…
-
2007
โพสต์ที่สองพันเจ็ด ในปีสองพันเจ็ด มีหลายเรื่องที่คิดอยู่ตอนนี้ งานปัจจุบัน ชีวิตในอนาคต เพื่อน ๆ และครอบครัว ความสัมพันธ์ ความเปลี่ยนแปลง และการเริ่มต้น มีความชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ “ทำในสิ่งที่เชื่อ” ใช่ไหม ? เดินทางไปสู่ผู้คน ไม่ใช่สถานที่ คนเปลี่ยน เราเองก็เปลี่ยน แต่ยังไม่เปลี่ยนคน น้ำเน่า ลิเก จริง ครั้งหนึ่งเธอเคยตอบว่า “แต่ลิเกก็เป็นศิลปะพื้นบ้านนะ” ครั้งนี้ คำตอบคงอยู่ที่ตัวเราเอง technorati tags: 2550
-
survey survey
ช่วยกันตอบคำถามชิล ๆ หน่อย? 😛 เวลาไปเชียงใหม่ ชอบไป “นั่งเฉย ๆ” แถวไหน? “นั่งทำงาน” แถวไหน? “นั่งอ่านหนังสือ” แถวไหน? “นั่งเล่น” แถวไหน? “นั่งคุยกับเพื่อน” แถวไหน? (หรือจะตอบเป็นร้าน/ย่านในกรุงเทพหรือที่อื่นก็ได้ครับ) เวลาตัดสินใจเข้าไปนั่งร้านไหนซักร้าน อะไรสำคัญ? จะไม่กลับไปร้านนั้นอีก ถ้า…? กลับไปร้านไหนบ่อย ๆ เพราะ…? ขอบคุณครับ 🙂
-
walking to Chiang Mai streets
(โพสต์ที่ 2,000 มอบให้กับเรื่องราวที่เชียงใหม่) nokhook69: Chiang Mai Walking Street ถนนคนเดินเชียงใหม่ ธุรกิจแอบแฝง และสินค้าจากโรงงานอุตสาหกรรม แม้จะไม่ได้ต่อต้านสินค้าโรงงาน แต่ก็คิดเหมือนกันว่า มันน่าจะมีที่ทางให้กับสินค้าทำมือจริง ๆ บ้าง ยิ่งคิดว่า เอางบรัฐ ถนนหลวง มาจัดงานแล้ว ยิ่งน่าจะสนับสนุนคนเล็ก ๆ เสียหน่อยสิ … จากบล็อกเดียวกัน มีข่าวมาฝาก จริง ๆ เห็นจากบล็อก filmsick นานแล้ว แต่ลืมบอกต่อ โปรเจค: โฮะ! ดีไซน์ เหล่านักออกแบบจากล้านนา ไปดูรายละเอียดที่บล็อกนกฮูกละกัน … เช้าวันนี้มีคนถามว่า ทำไมถึงอยากไปอยู่เชียงใหม่ ? นอกจากเพราะขนาดมันกำลังพอดีแล้ว ก็คงเพราะมีคนที่เราสนใจอยู่เยอะล่ะมั้ง กลุ่มข้างบนนั้นก็กลุ่มหนึ่ง กลุ่มที่มช. ที่ม.เที่ยงคืนนั้นก็น่าสน และคนอื่น ๆ อีก จริง ๆ ที่ไหน ๆ ก็มีคนน่าสนใจอยู่เต็มไปหมดแหละ แต่ถ้าถามถึงคนที่เราสนใจที่สุด…
-
you are what you love
ในหลาย ๆ ครั้ง ผมมักจะทำอะไรไม่เข้าท่าเข้าทางอยู่เสมอ พูดไม่ดีบ้างล่ะ ถามคำถามที่ไม่ควรถามบ้างล่ะ แสดงออกไม่ถูกกาละเทศะบ้างล่ะ โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว – คนที่ผมห่วงความรู้สึก เหมือนกับบางที ยิ่งห่วงความรู้สึกเขามาก ก็ยิ่งอยากรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนั่นกลับยิ่งทำให้อะไร ๆ มันแย่ลง ห่วงให้น้อยกว่านี้ ห่างให้มากกว่านี้ – เขามีโลกส่วนตัวของเขา ที่ถ้าเราไม่เข้าใจ ก็ไม่ควรจะเข้าไปให้เขาไม่สบายใจ ห่าง แต่อย่าหายไปเลย … หัวใจผมบีบตัวแปลก ๆ เรียกร้องความสนใจ เหมือนจะเตือนว่ามันยังคงอยู่ตรงนั้น ที่ ๆ มันเคยอยู่มาตลอด ไม่เคยไปไหน ใช่ หัวใจของผม ยังไงมันก็ยังเป็นของผม — ผมมีความสุขดี Charlie: How come you looked so happy? Donald: I loved Sarah, Charles. It was mine, that love.…
-
does not love Thailand better than truth
bact’ is a name — Scotland is the Place เมื่อวันศุกร์ไปงานชุมนุมศิษย์เก่าและว่าที่ศิษย์สกอตแลนด์ ที่บริติชเคาน์ซิล สยามสแควร์ เจอเพื่อน ๆ พี่ ๆ เยอะแยะ — ดีใจ “A Scotchman must be a very sturdy moralist who does not love Scotland better than truth.” — Samuel Johnson, A Journey to the Western Islands of Scotland[1] ซามูเอล จอห์นสัน เป็นนักประพันธ์และผู้เชี่ยวชาญงานวรรณกรรมชาวอังกฤษ “ชาติ/ประเทศ/รัฐ” กับ “ความจริง” เราจะรักอะไรมากกว่า ? ความจริง…
-
Sun 22
วัน วันที่ ปีเกิด ชื่อ สกุล รหัสคณะ ที่ทำงาน (ถ้าจะเป็นชื่อถนนด้วย คงจะดี แต่นั่นมันเกินไป) 22-year solar cycle technorati tags: numbers
-
another funny sunny day
ความฝันในเช้าวันอาทิตย์ เมื่อคืน/เช้าฝันว่ากลับไปเป็นนักเรียน ไปโรงเรียน แล้วต้องต่อหุ่นยนต์ส่งเป็นการบ้าน แต่เหมือนจะหลับในห้องตอนที่เค้าแจกชุดคิทหุ่นยนต์ ก็เลยไม่มีของให้ทำ วันรุ่งขึ้นก็เลยต้องไปขอใหม่จากครู ครูเขาก็เลยพาไปห้องพักครู ได้ดูตู้ปลาขนาดใหญ่หลายตู้ ข้างในมี ‘หุ่นยนต์’ อยู่ เป็นหุ่นยนต์ที่หน้าตาเหมือนกระถางต้นไม้ มีต้นไม้ใส่อยู่ด้วย หุ่นยนต์กระถางต้นไม้พวกนี้ เคลื่อนตัวขึ้นลงแนวตั้งอยู่ในน้ำ (อ้า ใช่ ต้นไม้ในนั้นเป็นต้นไม้น้ำ) เหมือนประมาณว่า มันจะมีเซ็นเซอร์ (ตู๊ด… ไม่ใช่! – sensor ตะหาก) อะไรซักอย่าง แล้วหน้าที่ของมันคือ พาต้นไม้ว่ายน้ำน่ะ แนว ๆ นั้น พอได้ชุดคิทมา ก็เหมือนเราจะกลับห้องเรียน ดูเหมือนจะมีการบ้านสองอย่างที่จะต้องส่ง เป็นแนว ๆ ประกอบ ๆ อะไรอย่างนี้เหมือนกัน ฝนตกตลอดเวลา ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น ตามท้องเรื่องในฝัน ฝันว่าเพื่อนที่เชียงใหม่อัพบล็อกซะด้วย บ้าไหม ข้อความหนึ่งคือ “(….. หลังจากที่…)”, “วันนี้เป็นวันนอน” มีรูปยิ้ม ใหญ่ ๆ กลม ๆ ด้วย…