-
a message from Potsdam
Got an e-mail from Potsdam yesterday. Thank you. Thank you Manfred Stede, Heike Bieler, Stefanie Dipper, and all the nice people at Applied Computational Linguistics Lab, Uni Potsdam. While of course there were difficult days I spent there, all everything in sum is a good pleasure memory. Parts of the current mine were built there.…
-
la la la la
เพิ่งกลับจากรับน้องภาค ไม่ได้ไปมานานมากแล้ว ก่อนหน้านี้ไปทุกปีเลย จนกระทั่งไปเรียนต่อ ก็ไม่ได้ไปอีกเลย มีพี่ ๆ บัณฑิตไปกันเยอะแยะ ทั้งบัณฑิตสด ๆ และบัณฑิตแก่ ๆ น้องไอทีรุ่น 12 เรารุ่น 2 พอบอกรุ่นไป ทั้งห้องร้อง หู~~~ … เสีย self ไปพักนึง ฝนตกทั้งเช้าทั้งเย็น ก็เลยไม่ค่อยได้ทำอะไรกันเท่าไหร่ วันแรกไปถึงก็เที่ยงคืนกว่า กินเหล้าคุยกันถึงเช้า เรียกน้อง ๆ มา ‘รับแสง’ (‘ประเพณี’ ที่เกิดขึ้นอย่างบังเอิญ ๆ จนไม่น่าเชื่อว่ามันจะยังเหลือรอดมาถึงทุกวันนี้ เหมือนกับเกมหลาย ๆ อย่าง ที่เมื่อก่อนเป็นไง เดี๋ยวนี้ก็แทบไม่ต่างไปเท่าไหร่) ได้นอนตอนเจ็ดโมงกว่า ตื่นมาไม่รู้ตอนไหน เห็นฝนตก ก็เลยนอนต่อ ตื่นอีกทีก็บ่ายสามโน่น อดกินข้าว ต้องรอรอบเย็น ตอนดึกก็เปิดใจ บายศรีอะไรไปตามเรื่อง (ภาคบังคับ) แล้วก็บาร์บีคิว กินเหล้า (ภาคบังคับกว่า) และเปิดตัว ‘octopus’…
-
PingMag
เพื่อนที่โรงเรียนแนะนำนิตยสารออนไลน์มาในอีเมลกลุ่ม น่าสนใจจริง ๆ 🙂 ตัวนิตยสารก็น่าสนใจ PingMag – The Tokyo-based magazine about “Design and Making Things” ออกแบบ สถาปัตย์ ดนตรี ศิลปะ กราฟิก ไทโปกราฟี ถ่ายภาพ อนิเมชั่น หนัง งานฝีมือ แฟชั่น สตรีทอาร์ต เทคโนโลยี — 2 ภาษา ญี่ปุ่น อังกฤษ ตัวคนแนะนำก็น่าสนใจ มันจบรัฐศาสตร์ เราชอบคิดว่ามันเป็นบุคคลกึ่ง ๆ ไร้ประเทศ ได้ทุนวิจัยไปโน่นมานี่เรื่อย แต่เหมือนจะเน้นญี่ปุ่นเป็นพิเศษ ตอนนี้น่าจะอยู่เมืองไทย อยู่โอกินาวา! พี่ชายมันเคยเป็นพิธีกรรายการ “จิ๋วแจ๋วเจาะโลก” (คู่กับอดีตบก.ออนไลน์ ONOPEN) และนี่ก็เป็นเหตุให้เพื่อน ๆ แซว ๆ มันอยู่ช่วงนึง เพื่อน ๆ ไม่ค่อยได้เจอมันเท่าไหร่ จะติดต่อก็คือออนไลน์…
-
looking for web automation tool
เว็บที่ดูแลอยู่ เช่าพื้นที่จาก Micfo.com ล่มเมื่อสองสามวันก่อน แล้วพอกลับมาอีกที ข้อมูลในฐานข้อมูลก็หายไปหมดเกลี้ยง ฝ่ายซัพพอร์ตทำงานได้ห่วยมาก ตอบอีเมลแต่ละฉบับเหมือนขอไปที บอกมาได้ว่า “ไม่มี backup” โคตรโกรธ เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้ พอล่มเมื่อไหร่ ยังไงก็ยังกลับมาได้เหมือนเดิม มี backup ให้ตลอด ใครกำลังคิดจะใช้บริการ Micfo.com กรุณาคิดอีกที พยายามจะกู้บล็อกคืนมาให้เพื่อน (ตัวเองก็เสียดายด้วย มีเรื่องน่าอ่านอยู่เยอะ) ทางหนึ่งที่พอไหวคือ ไล่ก๊อปปี้มาจาก Google cache แต่มันเยอะมาก น่าจะเกินพันได้ (ซึ่งเป็นเรื่องดี) ก๊อปไปได้แค่สามสิบอันก็เมื่อยแล้ว มีใครพอจะแนะนำเครื่องมือ/ภาษาสคริปต์ที่ทำพวกนี้ง่าย ๆ บ้างครับ ผมไม่เคยเขียนอะไรทำนองนี้เลย พวก web scraping เนี่ย ลักษณะของงานไม่มีอะไรมาก ไปที่หน้า Google cache ที่กำหนด ไล่ดาวน์โหลดลิงก์ที่อยู่ใต้ข้อความ “Cached” ให้หมด ไปหน้าถัดไป (เปลี่ยนค่า start ใน url) ถ้ายังมีหน้าถัดไปที่ว่าอยู่ ก็ทำ…
-
Fall on deaf heart
เชียงใหม่ฝนตก สอง 1:49 (คืนวันเสาร์ เช้าวันอาทิตย์) กลับมาถึงบ้านมิเชลแล้ว การมาเชียงใหม่ครั้งนี้ ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายจนเกินไปนัก – เพื่อนบางคนเป็นห่วง ออกจะสนุกเสียด้วยซ้ำ ผมได้พบอีกครั้ง หลังจากลืมไปเสียนาน ว่าเพื่อนนั้นเป็นอะไรที่สำคัญเหลือเกิน และดูเหมือนจะช่วยบรรเทาสารพัดสิ่งให้เราได้ แน่นอน ไม่มีใครแก้ปัญหาอะไรให้เราได้ แต่เพียงเมื่อมีความรู้สึกว่า มีใครรับฟังเรา และพยายามจะเข้าใจเรา เท่านั้นมันก็เป็นกำลังใจอย่างมากแล้ว สำหรับเราที่จะผ่านปัญหาต่าง ๆ ด้วยตัวเราเองต่อไป อันที่จริงแล้ว ผมรู้ในข้อสำคัญนี้มานานแล้ว เหมือนที่ใคร ๆ ต่างก็รู้ – เพื่อน หากแต่บางชั่วยามที่เผลอไผล ใจมันก็หวังจะเปลี่ยนเพื่อนที่ใกล้ชิดให้กลายเป็นอื่นไปเสีย ซึ่งก็ได้พบแล้วว่า มันไม่ใช่เรื่องที่เข้าท่าเท่าใดนัก วันนี้ที่ร้านขันอาษา ใกล้ประตูช้างเผือก เมี๊ยะ รุ่นน้องที่มหาลัย มาเที่ยวด้วยกันเป็นเพื่อน เธอมาจากลำปาง วันรุ่งขึ้นจะมาทำฟันพอดี วชิราบรรเลงแผ่น ผู้คนมากมายยิ้นแย้มโอภาปราศัยเป็นมิตร เราเอาความสุขมาแบ่งปันกันที่นี่ ก่อนหน้านี้ หลังจากนี้ ใครบางคนอาจมีทุกข์ปัญหา วาระที่ต้องขบคิดกังวล แต่ในช่วงสามสี่ชั่วโมงที่เราใช้จ่ายด้วยกัน แบบหมู่คณะ ดูเหมือนมันจะฟื้นฟูพลังงานบางอย่างในตัวเราคืนมา เสียงดนตรีที่พอใจ และบรรยากาศความสนุก ผมเต้นและกระโดด…
-
you are what you love
ในหลาย ๆ ครั้ง ผมมักจะทำอะไรไม่เข้าท่าเข้าทางอยู่เสมอ พูดไม่ดีบ้างล่ะ ถามคำถามที่ไม่ควรถามบ้างล่ะ แสดงออกไม่ถูกกาละเทศะบ้างล่ะ โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว – คนที่ผมห่วงความรู้สึก เหมือนกับบางที ยิ่งห่วงความรู้สึกเขามาก ก็ยิ่งอยากรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนั่นกลับยิ่งทำให้อะไร ๆ มันแย่ลง ห่วงให้น้อยกว่านี้ ห่างให้มากกว่านี้ – เขามีโลกส่วนตัวของเขา ที่ถ้าเราไม่เข้าใจ ก็ไม่ควรจะเข้าไปให้เขาไม่สบายใจ ห่าง แต่อย่าหายไปเลย … หัวใจผมบีบตัวแปลก ๆ เรียกร้องความสนใจ เหมือนจะเตือนว่ามันยังคงอยู่ตรงนั้น ที่ ๆ มันเคยอยู่มาตลอด ไม่เคยไปไหน ใช่ หัวใจของผม ยังไงมันก็ยังเป็นของผม — ผมมีความสุขดี Charlie: How come you looked so happy? Donald: I loved Sarah, Charles. It was mine, that love.…
-
The Beginning of Forever!
ยินดีกับพี่ภัทรและคู่ชีวิตด้วย (partner – ไม่รู้จะใช้คำว่าสามีหรือภรรยา) anpanpon ถ่ายรูปไว้ ใช้ชื่อชุดว่า The Beginning of Forever gooisbun ทำหนังให้พี่เค้าด้วย เอาขึ้น YouTube เรียบร้อย ทุก ๆ คนที่นั่นได้ดู … ยกเว้นเรา technorati tags: wedding
-
I love my friend
เว็บล็อก เป็นพื้นที่กึ่งส่วนตัว-สาธารณะ เราเคยหัวเราะระหว่างบทสนทนาในโทรศัพท์ ผ่านไป ชีวิตมีอะไรอีกมากมายที่ต้องทำ สิ่งต่าง ๆ เข้ามา เลี่ยงได้ และเลี่ยงไม่ได้ ผมไม่ได้โตขึ้นนักในเวลาที่ผ่านไป ถ้าจะพูด บริโภคอดีต ลอยในปัจจุบัน ฝันถึงอนาคต – เป็นอนาคตที่ไม่ชัดเสียที เพียงแต่ได้คิด ผมถามไถ่เธอว่า “สบายดีไหม” บ่อยขึ้น และปรับทุกข์กับเธอบ้างบางโอกาส … และเราเป็นเพื่อนกัน technorati tags: me
-
It’s Gay Time!
สองสามวันก่อน เพื่อนบอกว่า มีน้องชมรมมัน (ซึ่งเป็นน้องภาคผมด้วย) ถามมันว่า .. ผมเป็นเกย์รึเปล่า ? มายังไงวะ – -“ งั้นขอตอบแบบเอาใจเกย์: “ผมเป็นคนไทยคนหนึ่ง รักชาติบ้านเมือง คิดว่าอยากทำอะไรให้ชาติบ้านเมืองเข้มแข็ง ก็จะทำ” แน๊ะ! แทงกั๊กอีก! เอาให้ชัด ๆ ดีกว่า – ไม่ได้เป็นครับ เมื่อเช้าได้รับอีเมลจากพี่ภัทร: วันที่ 14 เมษานี้ พี่ภัทรจะแต่งงานแล้ว! หนุ่มสาวชาวเมืองหมี เชิญไปร่วมเป็นสักขีพยานกันได้ 11:30 น. ที่ ศาลาเมืองเบอร์ลิน-พันโค (ชื่อไทย ๆ ดีมะ? :P) – “Cityhall of Berlin von Pankow” ยินดี(ทางไกล)กับเจ้าบ่าวทั้งคู่ด้วย! 🙂 technorati tags: gay, Berlin, me
-
Untitled 2006.12.15
(ผมเขียนเรื่องนี้เมื่อราวตีหนึ่ง เดือนธันวาปีก่อน 2006.12.15 แต่ทำไปทำมา พิมพ์แล้วก็ไม่ได้เอาลงบล็อก หยุดไว้แค่ที่เป็นดราฟท์ วันนี้ไปค้นมาลงละกัน ไม่ได้แก้อะไรเพิ่ม – กล้องที่ว่าเจ๊งในบรรทัดแรก ก็ซ่อมเสร็จแล้ว เพื่อนที่แสนดีเอามาให้ที่บ้านเมื่อวานนี้เอง) กล้องผมเจ๊งมาได้ซักพักละ เดือนนึงได้มั้ง เมื่อกล้องเจ๊ง ความอยากเดินไปไหนไหนที่ไม่เคยไปก็ลดลงไปหน่อยนึง บวกกับเวลาที่ว่างน้อยลง งานเริ่มจะเยอะขึ้น สารพัดข้ออ้าง … ในที่สุด กรุงเทพของผม ก็หดลงมาเหลือเท่าเดิม เท่าที่ผมเคยอยู่กับมันเมื่อสามสี่ปีก่อน บ้าน ที่ทำงาน สยาม ที่ทำงาน บ้าน สยาม ท่าพระจันทร์บางครั้ง ถนนพระอาทิตย์บางหน ใบเมี่ยงนาน ๆ ที และท่องหล่อยามใจแตก … เมื่อพื้นที่ลด มิติหด ใจบางส่วนก็หายไปด้วย สถานะของการเพิ่งกลับบ้านเกิดเมืองนอน หมดความสดไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผมกลับมาเป็นพลเมืองของกรุงเทพมหานครอย่างเต็มตัว โอเค แม้สิทธิบางอย่างของผม และแน่นอน ของคุณ ๆ ด้วย จะหดหายไปบ้างในช่วงนี้ แต่ก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่า ผม(เรา?)ยังเป็นพลเมืองอยู่…