ขอเรียนก่อนว่า ผมเห็นด้วยกับที่สมคิดเตือนให้ระวังการรัฐประหารเงียบ-ตั้ง “รัฐบาลแแห่งชาติ” ซึ่งตามความเห็นของสมคิดจะยิ่งเป็นภัยต่อระบบประชาธิปไตย ซึ่งผมก็เห็นด้วยอีก ที่แตกต่างในความคิดเห็นก็คือ ผมไม่เห็นว่าพอเรากลัวสิ่งนั้น แล้วจะต้องยอมที่ผู้นำเหล่าทัพออกมากดดัน ที่ว่าถ้าไม่ออกไม่ยุบ จะทำให้ทหารต้องทำมากกว่านี้ “เพราะถ้าไม่ทำต่อก็จะเสียชื่อ จะเสียหายกว่าเดิม” ผมว่าถ้าจำเป็น ก็คงต้องปล่อยผู้นำเหล่าทัพเขาเสียชื่อกันหน่อย (ให้สมชายชาติทหาร กล้าทำกล้ารับ) และที่ว่าเสียหายนี่ ก็ไม่แน่ใจว่า สมคิดหมายถึง บ้านเมืองเสียหาย หรือ ชื่อเสียงทหารเสียหาย … นี่เราต้องเลือกจริง ๆ หรือนี่ ? สมคิดกลัวว่าถ้าไม่ออกไม่ยุบ ทหารจะรัฐประหารโดยไม่ใช้กำลังด้วยการบีบนายกให้ออก แล้วตั้งรัฐบาลกลางขึ้นมาพร้อมกับอาจงดใช้รัฐธรรมนูญ (ที่คมช.ผลักดันเอง) บางมาตรา ดังนั้น “ถ้านายสมชายยังต้องการรักษาระบอบประชาธิปไตย รักษาประเทศ รักษารัฐธรรมนูญเอาไว้ ควรจะลาออกหรือยุบสภาโดยเร็ว” … เอ่อ แล้วทำไมไม่ไปบอกให้ทหารเลิกกดดันบ้างครับ ? แต่ไม่เป็นไร ก็คิดกันได้ ความคิดของใครของมัน เรื่องของความเห็นต่างทางการเมืองนี้ เป็นเรื่องปกติ และเป็นสิ่งที่ผมโอเค ใครจะเห็นอย่างไรก็ได้ ก็ต้องเคารพกัน ให้พื้นที่กันและกันแสดงได้ แต่ที่ผมไม่โอเคในบทวิเคราะห์ของสมคิดนั้นคือ นิยามคำว่า “ผู้คนส่วนใหญ่ในสังคม” ที่สมคิดใช้ ซึ่งผมคิดว่านี่เป็นเรื่องมุมมองทางสังคมที่มากไปกว่าการเมืองแล้ว…