วันนี้นั่งกินข้าวอยู่หลังธนาคารกรุงเทพ สยาม
ได้ยินพ่อค้าแม่ค้าคุยกัน โต๊ะข้าง ๆ
ประมาณว่า จะให้ตังค์วณิพกที่ร้องเพลงอยู่ใต้บีทีเอส หยิบเหรียญออกมาแล้ว แต่สุดท้ายตัดสินใจไม่ให้
… เพราะร้องเพลงไม่เหมาะกับตัว! ง่ะ
คุณพ่อค้าอธิบายต่อ
วณิพกร้องเพลง “คนไม่มีแฟน” เพลงสุดฮิตถล่มทลายของป้าเบิร์ด
คุณพ่อค้าไม่ได้ต่อว่าว่าเสียงวณิพกห่วย ร้องไม่ได้เรื่อง ไม่ตรงคีย์ หรือคร่อมจังหวะ
แต่ที่ว่าไม่เหมาะกับตัว นั่นคือ ข้าง ๆ วณิพก ที่จูงมือกันมาน่ะ เมีย ครับ
แล้วยังจะมาร้อง คนไม่มีแฟน อีก คุณพ่อค้าบอกว่า “รับไม่ได้ว้อย”
ก็เลยตัดสินใจไม่ให้ตังค์ซะงั้น
เออ การจะให้ทานนี่ มันมีปัจจัยเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
เป็นกันบ้างมั๊ย?
One response to “infinite factors”
เขาเรียกว่าอารมณ์…มันบ่จอยซะแล้ว…ก้อไม่อยากให้อ่ะ ทำบุญในเมืองใหญ่มันไม่สงบไง ปัจจัยมันเยอะ