ถ่ายตัวเราเอง ผมออกไปถ่ายรูปคนเสื้อแดงสามวันมานี้ ไม่ได้ตั้งใจออกไปถ่ายอะไรเป็นพิเศษ แต่พอเอารูปมาดู ๆ ก็คิดว่ามันคงมีประเด็นไม่กี่อย่าง ผมถ่ายภาพคนกิน คนนอน คนเฮฮา ร้องเพลง เต้นรำ สิ่งศักดิ์สิทธิ์จนถึงที่ขับถ่าย กิจกรรมต่าง ๆ ที่มนุษย์ทำ ความหมายไม่มีอะไรไปกว่า นี่ พวกเขาก็เป็นมนุษย์ ผมถ่ายภาพป้ายข้อความต่าง ๆ นี่คือสิ่งที่เขาต้องการสื่อสาร ความอัดอั้นตันใจ เราจะเห็นด้วยหรือไม่ ก็เป็นสิทธิ แต่เราเคยได้ยินมาก่อนบ้างไหม ในทีวีวิทยุที่รัฐครอบนำ ข่าวสารในช่วงนี้มีแต่เรื่องจราจร เรื่องควบคุมชุมนุม แล้วเรื่องที่คนเหล่านี้ อาจไม่ใช่แกนนำ แต่เป็นกลุ่มเล็ก ๆ ต้องการพูด หายไปไหน ผมถ่ายป้ายพวกนี้ เผื่อจะมีคนได้เห็นมากขึ้น แค่การไปเดินในกลุ่มผู้ชุมนุมแบบผ่าน ๆ ได้คุยกับผู้ชุมนุมไม่กี่คน คงไม่อาจทำให้ผมเข้าใจอะไรพวกเขาขึ้นมาได้เสียเท่าไหร่ ความเป็นอยู่ ความเดือดร้อน ความต้องการ ผมไม่สามารถเคลมได้ว่าผมรู้อะไรเพิ่มขึ้นในสิ่งเหล่านั้น ผมรู้ก็แค่ว่า พวกเราทั้งหมดเหมือนกัน คนเหมือนกัน มันส์เหมือนกัน ไม่ขายเหมือนกัน ถ่ายเหมือนกัน ตีพิมพ์ครั้งแรกใน Facebook: ถ่ายตัวเราเอง มุมมองจากชาวต่างชาติผู้อยู่ใกล้ชิดกับ ‘เสื้อแดง’…