“คนเราไม่จำเป็นต้องรักกันก็ได้ แค่ไม่เกลียดกันก็พอ”
— ศิวดล ระถี ผู้กำกับหนัง
เมื่อวานตะลอน(+ตะลัย)ทัวร์มาก เดินทางอย่างบ้าคลั่ง (ยังหาอะไรอยู่ ?)
เช้าออกจากบ้าน ตัดสินใจโดดเรียน (ครั้งแรก! – กรุณาเชื่อ)
แล้วไปม.เกษตร เลย เพราะยังเตรียมที่จะพูดงาน TLUG ไม่เสร็จ กะไปนั่งปั่นต่อที่โน่น
เมื่อคืนก่อนหน้าดันมัวแต่เที่ยวเล่น (คอนเสิร์ทแฟต ที่สวนลุมไนท์)
พูดงาน TLUG เสร็จตอนบ่ายสอง (รูป 1 2 3 4) พูดได้ไม่ดีเท่าไหร่ ค่อนข้างผิดหวัง พยายามตัดสั้นเกินไป คิดว่า แล้วก็ไม่มีสรุป คนฟังก็งง ๆ เพราะคนพูดเองก็งง ๆ เราแค่อยากจุดประเด็นอะไรซักอย่างน่ะ .. มีคนบอกว่าเราเป็น “เด็กแนว” .. แม้จะขอปฏิเสธว่าไม่ “แนว” แต่ดีใจที่เค้าเห็นว่า “เด็ก” 😛
คิดว่าในแผ่นนำเสนอ “แตะ” ทุกประเด็นที่อยากพูด คือเรื่องประมาณชุมชน เศรษฐกิจแบบแบ่งปัน และ peer production (ส่วนใหญ่ก็ได้แนวมาจาก The Wealth of Networks และ The World Is Flat) ไม่ได้เน้นโอเพนซอร์สเป็นพิเศษ (แต่มีโอเพนซอร์สเป็นตัวเริ่ม)
แต่มันออกมาสั้น ๆ รวบรัด ๆ (ตั้งใจ) รายละเอียดบางอย่างที่อยากจะพูดก็ลืม ไม่ได้ดูบันทึกที่เตรียมไว้เลย ด้นไปเรื่อย
ถ้าเตรียมตัวดี ๆ ก็น่าจะโอเค ถ้าจะพูดแบบ 20×20 คงต้องจับประเด็นเดียวให้มั่น หรือไม่ก็ทำให้หลากหลายสุด ๆ ไปเลย แบบที่ทำไปมันครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไปหน่อย จับอะไรไม่ได้
แต่โอเค มันดี ฝึกไปเรื่อย ๆ ผมชอบความสด 😛
(หัวข้อต่าง ๆ ในงาน TLUG วันนั้น)
จบตรงนั้นก็แจ้นไปสยามทันที ไปรับรางวัลงาน OpenFEST ตรงตึกโตโยต้า
เฮ้ย ในซองไม่เห็นมีตังค์เลย! 😛 เดี๋ยวค่อยไปถามทีมงานเค้าอีกที สงสัยเราจะลืมอ่าน/ฟังอะไรไป มัวแต่ใจลอย
รับรางวัลเสร็จ ได้คุยกะคุณสุนิตย์ (สถาบัน TRN ผู้จัดงาน OpenFEST) อยู่ครู่ใหญ่ โปรเจกต์พันล้าน 😛 จนมอบรางวัลทุกคนเสร็จ คุณสุนิตย์ก็ขอตัว ผมก็จร
กินข้าวแว๊บนึง ที่ร้านบะหมี่ฮ่องกง อย่าไปสั่งเชียวนะ ข้าวราดปูกะหรี่อ่ะ น้อยมาก ๆ ไม่อิ่มเลย 59 บาท 🙁
เสร็จแล้วกลับไปเกษตรอีกรอบ จารย์มะนาวบอก ที่โน่นกำลังมัน open floor วันนี้ค่ารถบานเลยแฮะ – -”
ไปถึงตึกปุ๊บ งานเลิกปั๊บ – -” ตอนออกจากลิฟต์มือถือตกพื้นด้วย จอแตก เจ๊ง 🙁 ตอนนี้ผมโทรหาใครไม่ได้เลยนะครับ ส่วนรับสายน่ะพอได้
เดินออกมากับกลุ่มคนที่เหลือ มีพวกมาร์ค วีร์ พี่เทพ ฯลฯ เค้าไปกินข้าวกัน ผมนั่งอยู่แป๊บ ๆ แล้วก็ขอตัว ไปสยามอีกรอบ! 😛
กลับไปที่งาน OpenFEST อีกรอบ งานจะเลิกละ หกโมงกว่า ขึ้นไปดูเวิร์กชอปหนังสั้น โดยนิตยสารหนัง Bioscope. girl friday ก็ไปด้วย นั่งอยู่หลังห้อง เจอน้องวัว ไก่ ต้นไม้ (ชื่อจริง ๆ คือ น้องฝ้าย) จากงาน เพะชะคุชะ ด้วย นั่งอยู่ข้าง ๆ กัน น้องเค้าขำดี น่าร้าก 😛 ไปดูรูปได้ที่ เบากบาล น้องที่เสนองาน “ซีดีเพื่อเกษตรกร” น่ะ
มอง ๆ ไป หน้าตาคนในห้องมันซ้ำ ๆ กะงานเพะชะคุชะทั้งนั้นเลยแฮะ ตั้งแต่ผู้ดำเนินรายการสองคนหน้าห้อง คนแรกที่คุ้นด้านซ้ายนั่นเป็นพิธีกรในงานเพะชะคุชะ อีกคนด้านขวาเป็นผู้แสดงงานในคืนนั้น (รู้ชื่อทีหลังว่า พี่ปุ่น)
เข้าไปทันสัมภาษณ์พี่ .. พี่อะไรหว่า น่ะแหละ เค้าให้สัมภาษณ์วิธีทำหนัง เค้าใช้กล้องดิจิตอลธรรมดา ถ่ายคลิปสั้น ๆ 50-60 วิ เก็บ ๆ ไว้ เจออะไรก็ถ่ายเก็บ แล้วค่อยเอามาร้อยเป็นหนังทีหลัง โดยใช้ Windows Movie Maker ตัดต่อ !
ประมาณว่า ไม่มีเงินซื้อโปรแกรม ก็ใช้ของฟรีสิ แถมมากับวินโดวส์อยู่แล้ว — เย้ !
ทันดูหนังเต็ม ๆ แค่เรื่องเดียว คือ เด็กชายแฮมเบอร์เกอร์ ชอบมาก ๆ
เป็นเรื่องของเด็กต่างจังหวัดกลุ่มนึง ทำแฮมเบอร์เกอร์ส่งครู สุดท้ายออกมาเป็นข้าวจี่ 😛
ที่ประชาไทบทความเกี่ยวกะเรื่องนี้ด้วย
(หนังเรื่องนี้ เป็นส่วนหนึ่งของโครงการหนั้งสั้น “ใต้ร่มเงาสมานฉันท์” / บล็อกที่ปรึกษาโครงการ)
ใครมีโอกาสลองไปหามาชม (จากไหนดี?) — เพื่อความสมานฉันท์
พี่คนทำ ทำงานประจำอยู่ ธ.อาคารสงเคราะห์ ไม่เกี่ยวกันเลย กายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้ จริง ๆ
ดูเสร็จ งานเลิก ก็ได้คุย ๆ กะกลุ่มเด็กหลังห้อง เหมือนจะทำหนังสั้นกันทั้งนั้น (ไทยอินดี้) ขำดี girl friday รู้จักพี่ปุ่นมาก่อนหน้านี้ เหมือนจะเคยทำงาน(หนัง?)ด้วยกันทีนึง ผมไม่รู้จักใครหรอก แต่ตาม ๆ เค้าไป 😛 ก็ไปกินข้าวด้วยกัน แถว ๆ นั้นแหละ เป็นมื้อที่มีความสุขอีกมื้อ อาหารอร่อย คุยอิ่ม
บรรยากาศสนุก ตามที่มันควรจะเป็น ยามคนเราได้คุยเรื่องที่ตัวเองสนใจ ใช่มั๊ย ?
คนเราจะดูดีขึ้นมาทันที เวลากำลังมุ่งมั่นทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ — เศษประเด็นจากโต๊ะกินข้าว
แบบนี้คงจะเป็นเรื่องไม่แปลก ที่จะเห็นใครแอบชอบเพื่อนร่วมงาน รึเปล่า ?
เป็นวันที่ยาวจริง ๆ
