เมื่อวานคุยกับมิตรสหายท่านหนึ่ง นึกออกมาเร็วๆ ได้ว่า
การทำหน้าที่พลเมืองในส่วนของตัวเองให้เต็มที่ นี่เหมือนกับการเขียนโค้ดให้มันดีที่สุด
แต่สุดท้ายมันจะดีได้ถึงแค่จุดๆ หนึ่ง
ถ้าความไม่มีประสิทธิภาพมันอยู่ในโปรโตคอล ถ้าความไม่ปลอดภัยมันอยู่ในวิธีการจัดการหน่วยความจำของระบบปฏิบัติการ โค้ดที่ดีที่สุดของเรา ก็มีประสิทธิภาพได้สูงสุดแค่ที่กำแพงของโปรโตคอลจะอนุญาต ปลอดภัยได้สูงสุดเท่าที่การอ่านเขียนหน่วยความจำของระบบปฏิบัติการมันจะสนับสนุน
นี่อาจเป็นพื้นฐานของสิ่งที่เราเชื่อว่า ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าอยากให้ชีวิตมีโอกาสพัฒนาไปมากกว่านี้ได้ การเปลี่ยนแปลง “โครงสร้าง” ไม่ว่าจะเป็นกติกา สิ่งแวดล้อม หรืออะไรก็ตาม ให้รองรับ(หรือไม่ขัดขวาง)การพัฒนานั้นได้ เป็นเรื่องจำเป็น