พักนี้รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้อยู่เมืองนอก

เหมือนอยู่บ้าน

คืออะไรๆ มันก็คุ้นไปหมดแล้ว
จริงๆ จะว่าไป การมาอยู่นี่
ถ้านอกจากเรื่องเรียน ที่ร้างราไปนานแล้ว
กับเรื่องว่า จะซื้อของแบบนี้ ต้องไปหาที่ไหน
ก็แทบจะไม่มีอะไรให้ปรับตัวเลย

เรื่องต้องมาอยู่หอ
..ตอนเรียนมหาลัยก็อยู่มาแล้ว 4 ปี
หรือเรื่องเดินทางไกลๆ คนเดียว
ก็เคยทำมาแล้ว ทั้งในประเทศ กะต่างประเทศ

เรื่องภาษา
..ก็โชคดีว่า เรียนหลักสูตรนานาชาติมา
+ ตอนทำงาน ก็ยังได้มีโอกาสใช้อยู่เรื่อยๆ
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้คล่องอะไรมาก
+ สไตล์การเขียน ยังไม่ค่อยดีนัก
แต่ก็เรียกได้ว่า ไม่ได้มีปัญหาอะไรใหญ่โต

ส่วนเรื่อง “สำเนียงสก็อตฟังยาก”
..ตัวเราเองก็ไม่ค่อยได้เจอสำเนียงแบบนั้นเท่าไหร่
เพื่อนๆ ก็ไม่ค่อยมีสก็อตหรอก
(หลักๆ นี่ เยอรมัน กะ กรีก ขนมาทั้งประเทศ)
แล้วที่นี่มันก็นักท่องเที่ยวเยอะด้วย
คนขายของตามร้าน ก็มีแต่แขก กะตุรกี พวกนี้
..ไอ้เจ้า “สำเนียงฟังยาก” ก็เลยไม่รู้จะไปหาฟังจากไหนบ่อยๆ
(นานๆ จะได้ยินที แต่มันก็พอฟังได้นะ)

เรื่องเพื่อน
..ก็ดีตรงที่ว่า เรามันคบกะใครก็ได้ (คิดว่า)
ไม่ค่อยเรื่องมากนัก หยวนๆ (ส่วนใหญ่น่ะนะ)
หรือให้เลวร้ายจริงๆ จะให้อยู่คนเดียว มันก็พอไปได้
..ตอนทำงานก็มีอยู่ช่วงนึง ที่ไม่ได้คุยกับใครเลย
เอาว่า จะให้มีก็ได้ ไม่มีก็ไม่เดือดร้อน
(ว่าแล้วก็บ่นหน่อย ศุกร์ที่แล้วเพื่อนชวนไปปาร์ตี้
ไปกันเยอะด้วย แต่เราต้องทำงาน เฮ้อ)

หรือเรื่องอาหารการกิน
อาหารจีน อินเดีย สารพัดชาติที่นี่ มีหมด
ทำกะเราอยู่บ้านเรา แล้วเรากินอาหารไทยแท้ๆ ทุกวันแหน่ะ
หรืออาหารของที่นี่เอง แบบที่เค้ากินกันบ่อยๆ
พวก เคบับ พิซซ่า หรือ ฟิชแอนด์ชิป
ก็คิดว่าคนไทยส่วนใหญ่ ก็เคยกินกันมาหมดแล้ว
ส่วนตัวก็ชอบกินปลาอยู่แล้วด้วย
เพราะงั้นจะให้กินแต่แบบนี้เรื่อยๆ มันก็ไม่ได้ถึงกะแย่
(ตะกี้ก็เพิ่งไปฟาดมา ขี้เกียจทำกับข้าว วันนี้
ฟิชแอนด์ชิป + บราวน์ซอส + น้ำส้มสายชู)
หรือถ้าจะกินอาหารไทยจริงๆ
ก็ทำงานอยู่ร้านไทยอีก มันก็มีให้กินน่ะ
ก็จบเรื่องอาหารการกินไป

เรื่องเรียน
..ตัวโปรแกรมเอง มันก็เป็นเรื่องที่เราสนใจอยู่แล้ว
แถมวิชาต่างๆ ก็เลือกได้ตามใจอีก
ถ้าไม่นับไอ้เรื่องการบ้านมหาโหด ที่เยอะจัดๆ
ส่งทันบ้าง ไม่ทันบ้าง (และอาจารย์เมลมาทวงบ้าง – ทีนึง)
ก็พอเอาตัวรอดมาได้
แต่ก็คิดว่าคะแนน (ประกาศ 20 นี้)
คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก

สรุปว่า
มันไม่มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจเลยนะเนี่ย
..เหมือนอยู่บ้านเลย -_-”

(ถึงแม้มันจะไม่เหมือนซะทีเดียวก็เหอะ
เอาประมาณว่า มาอยู่ต่างจังหวัดก็ได้ อ่ะ)

–> “เริ่มจะสบาย”

พอความรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
ไอ้นิสัยเดิมๆ ก็เริ่มออก

คือว่างเมื่อไหร่ ก็ชอบออกนอกบ้านไปเดินเล่น
..แล้วตอนนี้มันก็ดัน “ว่าง” ซะด้วยสิ
(คือไม่มีเรียน/สอบ แล้ว ทำแต่โปรเจกต์)

เหมือนเดิม
เราก็ไปเดินเล่นร้านหนังสือแทบทุกวัน

–> “ท่าจะแย่”

ท่าจะแย่ยังไง
ก็งานการไม่ค่อยเดินอ่ะดิ
มัวแต่ไปอ่านนอกเรื่อง
จริงๆ มันก็เกี่ยวกะโปรเจกต์บ้างล่ะนะ ที่อ่าน
แต่ไอ้ที่อาจารย์ให้มาน่ะ ยังอ่านไม่หมดเลย
ยังจะกระแดะไปอ่านอันอื่น

ท่าจะแย่อีกเรื่องก็คือ
หนังสือที่นี่มันแพงอ่ะดิ
แล้วดันซื้อเยอะอีก
(จริงๆ ก็ไม่กี่เล่มหรอก
แต่เล่มละเกือบ 20 ปอนด์ งี้ ..ก็เยอะอ่ะ -_-“)

ท่าจะแย่จริงๆ นะ

…

สงสัยต้องขังตัวเองไม่ไปไหน
นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องซักพัก

แล้วเสร็จเมื่อไหร่
ก็หนีไปไกลๆ เลย

ไปหาอะไร “ตื่นตาตื่นใจ” ซะมั่ง