“ ผู้ต้องหาที่ 1 ถูกใช้ผ้าผูกตาทั้งสองข้าง และถูกเตะบริเวณปากและใบหน้า ผลักให้ผู้ต้องหาที่ 1 ล้มลงและใช้เท้าเหยียบหน้า และมีคนปัสสาวะใส่หน้าและปาก ใช้ไฟฟ้าช็อตบริเวณลำตัวและบริเวณอวัยวะเพศถึง 3 ครั้ง

ผู้ต้องหาที่ 2 ถูกใช้ผ้าปิดตาทั้งสองข้าง และเตะบริเวณลำตัว ใช้รองเท้าตบหน้าและบังคับให้นอนแล้วให้คนปัสสาวะรดหน้า

ผู้ต้องหาที่ 3 ถูกใช้ผ้าปิดตาทั้งสองข้าง ถูกเตะบริเวณลำตัวหลายแห่ง ใช้มือตบบริเวณกกหูทั้งสองข้าง ใส่กุญแจมือไพล่หลัง ใช้เชือกมัดข้อเท้าทั้งสองข้าง และใช้ไฟฟ้าช็อตตามลำตัวและหลัง

ผู้ต้องหาที่ 4 ถูกใช้ผ้าปิดตาทั้งสองข้าง บีบคอ ใส่กุญแจมือไพล่หลัง และใช้ไม้ตีด้านหลังจนศีรษะแตก ได้ใช้เชือกแขวนคอกับประตูห้องขัง ใช้มือทุบบริเวณลำตัวและได้ใช้ไฟฟ้าช็อตด้านหลัง

ผู้ต้องหาที่ 5 ถูกใช้ผ้าปิดตาทั้งสองข้าง และถูกตบด้วยเท้าบริเวณหน้าและปาก ตบบริเวณกกหู ต่อยท้อง และใช้ไฟฟ้าช็อตหลายครั้ง”

…

กรุงเทพฯ, 12 มีนาคม 2547

ฮอนด้า ซีวิค สีเขียวคันหนึ่งวิ่งอยู่บนถนนย่านรามคำแหงมุ่งหน้าสู่ลำสาลี สักพักรถของเขาก็จอดลง พร้อมๆ กับรถเก๋งสีดำอีกคันหนึ่งที่มาจอดต่อท้าย เขาลงจากรถฮอนด้าสีเขียวมาพูดคุยกับเจ้าของรถคันข้างหลัง จากนั้นก็ถูกดึงตัวขึ้นรถไป

เขาขึ้นรถคันนั้นไป แล้วเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย

เขาคือผู้เขียนข้อความด้านบน เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2547 เพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมจากหน่วยงานต่างๆ ให้แก่ผู้ต้องหา

เขาชื่อ สมชาย นีละไพจิตร

…

3 ปีแล้ว สมชายอยู่ไหน ?

• ย้อนรอย ‘สมชาย นีละไพจิตร’ ผู้ถูกทำให้หายไป
• To honour the disappeared: Somchai Neelapaijit
• กองทุนรางวัลสมชาย นีละไพจิตร มูลนิธิเพื่อผู้บริโภค

technorati tags:
human rights,
Thailand