ฟิลม์มี แนะนำ นิตยสารหนังเล่มเล็ก ฟิ้ววว

เล่มแรกนี้ เป็นเรื่อง “ฟิ้ว …บินฉิวไปกับหนังอิสระ ฉบับทำหนังแบบบ้านๆ” แถมมากับ ไบโอสโคป ปกพระนเรศวร

“ฟิ้ววว เป็นหนังสือเกี่ยวกับ หนังอิสระ อ่านสนุกเสริมพลัง เหมือนได้นั่งยานย้อนเวลากลับไปนึกถึงบรรยากาศแบบไบโอสโคปสมัยเล่มยังเล็ก โดนใจ ชัดเจนไป ตรงๆ โต้งๆ ไม่อ้อมค้อม ด้วยเนื้อหาเล่มแรกที่ว่าด้วย การทำหนังแบบบ้านบ้าน ง่ายๆโง่ๆ ใครๆก็ทำได้ ต่างต่าง นานา วิธี

เชื่อว่ามีผู้กำกับและหนังใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมายหลังจาก ได้อ่าน ฟิ้วววว”

ผมเชื่อว่า สังคมเราจะน่าอยู่ขึ้นเมื่อคนเราเข้าใจกัน และวิธีหนึ่งที่จะช่วยให้เราเข้าใจกันได้ ก็คือการเล่าเรื่อง

หนังสือ เพลง หนัง ปราศัย เดินขบวน หรือเขียนบล็อก เหล่านี้คือการเล่าเรื่องทั้งสิ้น เล่ามันออกมา

ในขณะเดียวกับที่ต้องประกอบอาชีพเพื่อแลกปัจจัยในการดำรงชีวิต ผมก็อยากจะทำอะไรให้สังคมมันน่าอยู่ขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยก็เพื่อตัวเองที่หนีไปจากสังคมนี้ไม่ได้ ผมจึงคิดเอาเองว่า อาชีพเกี่ยวกับการเล่าเรื่อง น่าจะเป็นอาชีพที่ผมอยากทำ แม้จะไม่มีเรื่องให้เล่าเอง แต่ก็อยากทำอะไรที่จะไปสนับสนุนให้คนอื่นเล่าเรื่องได้ หรือทำให้ผู้คนเข้าถึงเรื่องเล่าได้มากขึ้นง่ายขึ้น

“เรื่อง” นั้น ก็คือ “สาร” ใช่ไหม ? … เมื่อพิจารณาจากความสนใจของตัวเองที่ผ่าน ๆ มา ผมคิดว่า เออ มันน่าจะใช่นะ สิ่งที่อยากจะทำนี้นี่น่ะ วิทยาการสารสนเทศ สารสนเทศศาสตร์ นิเทศศาสตร์ วารสารศาสตร์ ศิลปกรรมศาสตร์ ครุศาสตร์ ศาสตร์อะไรก็ไม่รู้ มันคงมีอะไรผสม ๆ กันแหละ แต่รวม ๆ แล้วก็หวังว่า มันคงจะ “มันศาสตร์” ล่ะนะ เพราะการมีงานที่สนุกเป็นลาภอันประเสริฐใช่ไหม ? 🙂

ป.ล. แน่นอน เมื่อผมชอบเรื่องเล่าและการเล่าเรื่อง จึงเป็นเรื่องธรรมดา ที่โดยทั่วไปแล้ว ผมจะรู้สึกไม่สบายใจกับการจำกัดเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น หรือการปิดกั้นคัดกรองเนื้อหาใด ๆ — เรื่องหนึ่งที่ผมสนับสนุนตอนนี้ก็คือ คำร้องต่อคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ให้รัฐยุติการปิดกั้นเนื้อหาในอินเทอร์เน็ต (ลงชื่อสนับสนุนกันได้ที่ลิงก์)

tags: information